środa, 19 grudnia 2012

Dutkiewicz w szaliku Śląska, czyli miasto chce zostać jedynym właścicielem klubu

Rafał Dutkiewicz ostatecznie postawił na kibiców. Zamierza „w kulturalny sposób rozwiązać współpracę” z Solorzem i samodzielnie finansować Śląsk. „Stać nas na to, aby samodzielnie utrzymywać Śląsk” – przekonuje Andrzeja prezydent Wrocławia, przy okazji wyrysowując jasną linię podziału politycznego. Ciekaw jestem, czy magistrat oficjalnie nakaże swoim ludziom chodzić w szalikach, bo jego przeciwnicy będą musieli stanąć po drugiej stronie. I coś mi się wydaje, że niewielu się na to zdecyduje.

Dla tych, co nie czytali krótki brief. Rafał Dutkiewicz wyznał koledze Andrzejowi: „między świętami Bożego Narodzenia a Nowym Rokiem, ewentualnie na początku stycznia zamierzam spotkać się z panem Solorzem, aby w kulturalny sposób rozwiązać naszą współpracę. Skoro tylko my płacimy na Śląsk, musimy mieć pełnię możliwości działania w tym klubie” a potem dodał - „nie pozwolimy na to, by klub, który wywalczył mistrzostwo Polski, gwałtownie obniżył loty. Stać nas na to, aby go samodzielnie utrzymywać” (oto link do tekstu).
Oczywiście, poszło o kasę. Klub dostał od miasta około 5 milionów za promocję Wrocławia, następnie kolejne 12 milionów, z którego połowę miał oddać Solorz, a jesienią miasto dołożyło 2 miliony, z których spłacono Ryszarda Tarasiewicza. A biznesmen co? Biznesmen chce jeszcze od władz miasta zwrotu 20 milionów złotych, które wydała na wykopy pod galerię handlową.

Z politycznego punktu widzenia swoim przeciwnikom Dutkiewicz krzyknął: „szach”. I PO, i PiS z kibicami raczej wojenki prowadzić nie będą. Nie spodziewam się, że będą krzyczeć: to błąd. Jacyś lewicowcy, ludzie kultury, czy może jeszcze TUMW zakrzyknie „to bzdura, że nas stać”, ale przecież to żadna opozycja. Lewica we Wrocławiu to fikcja, ludzi kultury nikt nie traktuje poważnie, a TUMW czy inne NGO'sy i tak w wyborach startować nie będą. Politycznie zatem prezydent – o ile mu się uda dopiąć swego – na tej decyzji wygra.

Zupełnie inaczej wygląda sprawa sensowności tego rozwiązania. We wrześniu apelowałem do władz miasta, żeby pozbyły się udziałów w klubie, bo wyraźnie nie ma tam nikogo, kto wiedziałby jak nim zarządzać. Jak zatrzymać wartościowych zawodników. Jak zachęcić ludzi do kupowania biletów. Jak poradzić sobie z kłopotami z klubie inaczej niż wyrzucając autora sukcesów, przeciwko któremu zaczęli grać piłkarze. Ani skąd wziąć na klub pieniądze. Teraz rozwiązało się przynajmniej to ostatnie. Będzie trochę podwyżek dla mieszkańców (a trochę już jest), coś się przytnie, parę inwestycji jak np. łącznik Góralskiej z Robotniczą przełoży na znacznie później – i jakoś to będzie.

Tylko czy o to chodziło? Słuchałem i czytałem ostatnio wywiadów z zarządcą stadionu w Kolonii. Gazecie opowiadał, że trzeba pokochać stadion albo trzeba go będzie rozebrać. W radiu zauważył, że klub traktuje kibiców „jak kury”, utrudniając jak tylko się da kupowanie biletów.
Faktem jest, że poza najwierniejszymi kibicami wrocławianie traktują stadion jak wrzód, do którego non stop trzeba dorzucać kolejne miliony złotych. Teraz do tego dodamy Śląsk. Jeśli popatrzymy z tej perspektywy, okaże się, że przeciwnikom politycznym Dutkiewicz dał szacha, ale stworzył sobie jeszcze większy problem z mieszkańcami. Czy jest jeszcze w stanie przekonać tę milczącą większość, że wyrzucanie kolejnej kasy na stadion i klub to dobry pomysł?

środa, 12 grudnia 2012

Autostrada przez środek miasta jako dowód, że głowa boli

„Cele stawiam sobie takie, że aż głowa mała” czyli cytat z utworu „Gdy mam, co chcę, wtedy więcej chcę” w ostatnich godzinach mi się kojarzy. Oczywiście – z włodarzem naszym, a w tym przypadku z jedną z „wizji”, którą ściągnął z lat 50-tych, jakby żywcem na grunt wrocławski przeniósł słynną Brasilię – i sprzedaje jako swój pomysł. Nowatorski i rewolucyjny. Który nie ma sensu i na który nie ma pieniędzy.

Kończą się lata 50-te. Lucio Costa i Oskar Niemeyer planują nową stolicę Brazyli wg. filozofii: samochód to największy wynalazek ludzkości, a autem trzeba wjechać do kuchni pod lodówkę po piwo. Miasto jest na swój sposób piękne – tyle, że żyć się w nim nie da. W tym samym czasie mamy nie gorszych planistów we Wrocławiu. Wymyślają coś takiego:



Znajome? To może podpowiem: Śródmiejska Trasa Południowa. Piękna i cudowna trasa o parametrach zbliżonych do autostrady (taka sama szerokość pasów, brak przejść dla pieszych, bezkolizyjne skrzyżowania). Ale jakie? Tak cudne, że nawet nasi planiści piszą w opracowaniach: „Skrzyżowanie – Purkyniego – pl. Powstańców Warszawy – ŚTP, jak wynika z możliwości terenowych i przeprowadzonych symulacji ruchu, będzie totalnie nieprzejezdne.”
Niemniej pojawiają się wizualizację tej trasy. Na którą nie ma kasy i która zakorkowałaby południe Wrocławia na amen.

Z Brasilią jest tak, jak z Los Angeles. Każdy kto był i widział wie, że miasta dla samochodów nie mają sensu. Że są brzydkie, ludzie ich nie lubią i są wiecznie zakorkowane.
U nas jednak ŚTP wraca jak bumerag. Jak recepta na korki. Jakby wszyscy byli ślepi i nikt nie widział, że po otwarciu obwodnicy autostradowej lepiej było jedynie przez rok. Że na Legnickiej korki są większe, niż były (o dojeździe na Maślice czy do Leśnicy nie wspomnę).
Paradoks polega na tym, że wielkie wizualizacje zasłaniają nam drogi, które mogłyby pomóc, są 100 razy tańsze, ale się ich nie buduje. Choćby taki łącznik Góralskiej z Tęczową. Niecały kilometr. Za to jedyna droga między Krzykami a Fabryczną od pl. Orląt Lwowskich do Klecińskiej. Projekt był gotów raz, wyszło, że 10 mln zł to za drogo i go odchudzono. Znów jest gotów. Ale budowy nie będzie. Tylko dlaczego nikt się nie oburza?

czwartek, 6 grudnia 2012

Opera, Pawilon Czterech Kopuł, polityka i strach. Włodarz Wrocławia ma nowe pomysły

W przyszłym roku wyremontowane zostaną w całości 3 miejskie kamienice (na 1600). Przez następne 5 lat zbudujemy od nowa praktycznie tylko jedną drogę – obwodnicę Leśnicy. I żadnego torowiska. A pierwsza zbudowana (nie wymalowana na jezdni) nowa droga rowerowa powstanie za trzy lata. Za to nasz prezydent ma nowe pomysły. Jeśli takie same jak rezygnacja ze środków unijnych na torowiska na Długiej, Popowickiej oraz na Jagodno, a potem wydanie ponad dwukrotnie większej sumy na salę koncertową na pl. Wolności to zaczynam się bać. Może Dutkiewiczowi naprawdę wydaje się, że tu jest jak w raju?

Kiedy napisałem o problemie związanym z melomaństwem naszego prezydenta czytałem w komentarzach, że chyba chodziło o megalomaństwo. Otóż nie. Przestudiujcie dialogi w radiu i telewizji między Rafałem Dutkiewiczem a Rafałem Jurkowlańcem. Okaże się, że zdaniem naszego prezydenta największy błąd marszałka to rezygnacja z rozbudowy opery i walka, by za te same pieniądze ratować rozwalający się Pawilon Czterech Kopuł. „To zła wiadomość dla melomanów, dla wrocławian” – mówił całkiem poważnie Dutkiewicz. Nie zgadzam się. Najgorszą wiadomością dla nas wszystkich jest to, że ma nowe pomysły. Ja się ich boję.

Zwłaszcza w kontekście tego, na które inwestycje wydajemy te słynne miliardy (czym się ostatnio bardzo chwali).
Przykład nr 1.
Styczeń 2009 roku. Na wniosek beneficjenta, czyli Dutkiewicza, pieniądze na Tramwaj Plus vol. 2 (tory od skrzyżowania ul. Bardzkiej z ul. Świeradowską przez ul. Buforową do Jagodna oraz od Mostów Mieszczańskich przez ul. Długą i ul. Popowicką do ul. Milenijnej i na Kozanów) zostają przesunięte na listę rezerwową. Innymi słowy miasto nie chce 96 mln zł dotacji unijnej. Może dlatego, że trzeba by do nich dorzucić ok. 125 mln zł.


Jednak już w grudniu 2009 roku to samo miasto podpisuje umowę wartą 300 mln zł na Narodowe Forum Muzyki, wiedząc, że koncerty będą organizowane na budowanym stadionie i odnawianej Hali Stulecia – o Orbicie już nie wspominając. A pomysłem na poprawę jeżdżenia po mieście jest UrbanCard, a przede wszystkim likwidacje i cięcia linii autobusowych, i tramwajowych.

Przykład nr 2.
W 2009 roku miasto odnowiło kompleksowo aż 43 gminne budynki. Rok później już tylko 26, a przez ostatnie dwa lata jedynie 14. W przyszłym roku starczy na zaledwie trzy kompleksowe remonty kamienic. Chodzi o budynki w stu procentach miejskie. Mamy ich ok. 1600.

Przykład nr 3.
Pierwsze dłuższe, nowe drogi rowerowe powstaną za dwa lata (Ślężna, Piaskowa, św. Katarzyny i Czesława, Mickiewicza, Jana III Sobieskiego, Nowowiejska). Wcześniej starczy pieniędzy jedynie na poprawianie tego, co ludzie Dutkiewicza zrobili źle – Grabiszyńska czy Św. Mikołaja. I jeszcze kwota – cały program rowerowy to 25 mln zł. Porównajmy z NFM.
Mając w pamięci te trzy fakty, wyciągnięte zupełnie nielosowo, wracam do medialnej dyskusji prezydenta z marszałkiem. Dutkiewicz w radiu mówił: „województwo jest źle zarządzane. Jest w dryfie. Potrzebuje nowego impulsu.” Zaś w telewizji strzela z grubej rury – marszałek zrezygnował z rozbudowy Opery. Melomani będą niepocieszeni.
Te same pieniądze marszałek chce przeznaczyć na ratowanie stuletniego Pawilonu Czterech Kopuł projektu H. Poelziga – autora biurowca przy Ofiar Oświęcimskich, Teatru Wielkiego w Berlinie czy obecnego budynku Uniwersytetu Goethego we Frankfurcie nad Menem. I zdaniem prezydenta Wrocławia to błąd.

Najbardziej jednak przeraża mnie zakończenie tego wywiadu w telewizji. Prezydent oświadczył, że ma jeszcze energię i nowe pomysły. Jeśli to są pomysły na kolejne nieodwiedzane muzeum, zamiast dróg, torowisk, remontów kamienic czy budowy dróg rowerowych – a o to go podejrzewam – to mam wam za złe. Wam wszystkim, którzy pozwalacie mu sądzić, że w tym mieście nie ma już nic do poprawienia. Że żyje się tu wybitnie komfortowo i rozwiązaniem problemów będzie kolejny strasznie drogi gmach dla melomanów.

niedziela, 2 grudnia 2012

Mamy Dutkiewicza kolejne sześć lat

No to już wiemy. Następne sześć lat będzie rządził nami Rafał Dutkiewicz. Dla dziennikarza zajmującego się miastem to jedna z najlepszych informacji tej jesieni – tematów o wpadkach naszych władz mi nie zabraknie. Oczywiście, że chciałbym kogoś, kto potrafi coś zrobić z ludźmi, dla ludzi, a nie kolejnych pomników oświeconego i namaszczonego. Jednak będę musiał poczekać.

Co zrobić, jak grunt się pali pod nogami? Zmień narrację. Ucieczka do przodu. Dutkiewicz właśnie to zrobił i zapewnił sobie wygraną za dwa lata, a więc nam kolejne 6 lat swoich rządów.

Dlaczego nikt z nim nie wygra? Powody są trzy. Po pierwsze, nie ma nikogo, kto miałby jednocześnie środki i wizję miasta atrakcyjną dla kogokolwiek – ostatnio radny miejski PO wrzucił mi program Sławomira Piechoty z poprzednich wyborów, w których dostał megalanie jako, wciąż aktualna wizję Platformy na to miasto. Bez komentarza.
Po drugie, wrocławianie dali się kupić bajeczce o dobrym carze i złych bojarach, w których Nasz Prezydent nie odpowiada za nic – nawet za brak nadzoru nad własnymi wiceprezydentami, bo „no co niby ma zrobić” (na poważnie: moi mądrzy znajomi używają takich argumentów).
I wreszcie po trzecie, bo wrocławianie zasługują na Rafała Dutkiewicza – co jest bardzo gorzką konstatacją, bo długo chciałem wierzyć, że zasługują na więcej.

Będziemy więc mieli sześć lat „ciepłej wody”. Wmawiania sobie, że jesteśmy najlepsi w Polsce, choć z porównań wychodzi, że mieszka się u nas gorzej niż w Szczecinie. Sześć lat korków. Sześć lat stawiania pomników typu Narodowe Forum Muzyki (choć melomanów mamy tyle, co kot napłakał – za to prezydent jest melomanem), fontanna na Pergoli (bo Zdrojewski postawił w Rynku), Muzeum Sztuki Współczesnej (choć do innych muzeów, także tych wyremontowanych, pies z kulawą nogą nie zagląda) i szklany domek dla Geta koło Jasia i Małgosi (bo tak).
Szkoda tylko, że za bardzo kocham ludzi w tym mieście, by się stąd wyprowadzić.